هدف‌من؟ هدفمند؟

[ این پست سه ماه پیش نوشته شده و به دلایل مربوط به ضعف مغزی، امروز منتشر میشود ]

جدیداً بیشتر به دلیل کارام فکر میکنم. کم‌کم دارم به این نتیجه میرسم که هیچ‌کس هیچ‌کاری رو برای رضای خدا نمیکنه. یعنی میخوام بگم حتی کارای به ظاهر خیر که آدما برای آخرت انجام میدن اکثراً‌ هیچ ربطی به آخرت نداره!

بخدا نمیخوام بحث رو منبری کنم، اصلاً وارد اون بخشش نمیشیم؛ خودمو توضیح میدم.

من چندین ساله که کنار کارای دیگه‌م، کار تدریس هم میکردم. حالا یا به طور مشخص کلاس و دوره بوده، یا کارآموز گرفتم کنار دستم کار کردم باهاش. بذارین بهتون بگم که چرا اینکارو میکنم. چون از حس شگفت‌زده شدن آدمایی که از من کمتر میفهمن نسبت به چیزی که به ذعم اونا من خیلی ازش سر در میارم، لذت می‌برم.

انسان رو ببین توروخدا. من انسانم؟ حیوان ناطق‌ام!

این موضوع بعد میره پشت چی پنهان میشه؟ زکات علم. نشر دانش. پرورش نسل جوان. تواضع.

این تازه یه مورده. شما ببین من تو طول روز چه کارایی میکنم که میرن پشت چیا قایم میشن. احترام به پدر و مادر؟ سخاوت؟ حیا؟ کمک؟ و خیلی موارد دیگه.

صحبتم اصن بخش مذهبیه ماجرا نیست، یعنی میخوام بگم حتی رضای خدا رو هم اگه کسی میخواد چون به نفعشه. چون اگه خدا ازش راضی باشه میره بهشت ( مثلن ). و این کلاً خط فکری اشتباهیه.

انسان همه چیزو اشتباه متوجه شده.

حالا یه پاساژ جالب بزنیم این وسط؛ برسیم به این که هدف هم همینه :)))

چطور؟ الان خدمتتون عرض میکنم. ببین، شما هدف انتخاب میکنی که مثلاً مدرک دانشگاهی معتبری بگیری. یا یه هدف یخورده جالب‌تر، من هدف رو میذارم لذت بردن. من میخوام از زندگیم لذت ببرم، یه زندگی آروم، بدون دغدغه و بدون سختی داشته باشم.

الان شما که به عنوان یه فرد بیرونی، امکان نگاه کردن از بالا به موضوعو داری، این هدفه؟ یعنی من میگم شما حاضری عمرتو صرف کنی، که باهاش دوباره عمرتو صرف کنی؟ مگه فکر کردی چقدر عمر میکنی در کل؟

اصولاً خیلی نمیتونم در نوشتار منظورم رو برسونم، ولی منظورم اینه که این هدف، بیشتر شبیه وسیله‌س. من یه زندگی آروم میخوام، که باهاش فولان کار ( هدف ) رو انجام بدم. نه اینکه خودش رو بذارم هدف که.

اینجوری بهش فکر کنیم. ما عمرمون رو صرف میکنیم، که باهاش به هدف ( یا اهدافی ) برسیم. آیا حاضریم بگیم خب من الان بمیرم‌ ( یعنی همین الان، یکجا عمرم رو بدم بره ) و هدف ( یا اهداف ) محقق بشن؟ اگه پاسخش مثبت بود، تازه میتونیم بگیم بعله، شما به واقع هدف انتخاب کردی. هدف کل عمرت رو انتخاب کردی.

در غیر این صورت شما اصلاً نه تنها نمیدونی هدف چیه، بلکه زندگی‌تم باری به هر جهته. امروز اینور، فردا اونور. یه لطفی به خودمون بکنیم، و هدف گذاری بکنیم. همه بلاتکلیف‌ان چون نمیدونن چیکار دارن میکنن. بخدا اگه هدف بذارن آدما، یا حداقل برای اینکه هدف رو پیدا کنن تحقیق کنن، خوش‌بخت‌تر خواهند بود.

هدف‌من ( عنوان ) هم منظورم مرد هدفی بود؛ یه جور تیکه‌س، توضیحش طولانیه و هیچ کمکی هم نمیکنه. اگه خوشتون نیومد بگین عوضش میکنم عنوانو.

یه بحث دیگه خواهیم داشت در آینده که چرا انسان‌ها کلاً دنبال لذت‌ان. کسی از سختی و مشکل به نیکی یاد نمیکنه. درصورتی که چیزای به اصطلاح بد ( سختی، چالش، مصیبت و...‌ ) خیر بیشتری توشون هست. ولی خب انسان از پایه دوست نداره انرژی مصرف کنه. اصلاً خوشبختی یعنی چی؟

الله اعلم.